در طی بیش از یک سال گذشته در روزهای
دوشنبه، با شهدای مجموعه سلامت فارس در
طول سال های دفاع مقدس که در کنار خدمات پشتیبانی در جبهه های حق علیه باطل و خدمت
به رزمندگان غیور میهن در بهداری ها و بیمارستان های صحرایی، شهدای گرانقدری را به
این انقلاب تقدیم کرده اند، آشنا شدیم. در طی هفته های اخیر نیز بخش «همراه با
شهدا» روزهای دوشنبه با معرفی شهدای استان فارس ادامه یافته که در این بخش، با
شهید «عبدالمجید سپاسی» آشنا می
شویم.

 

شهید
عبدالمجید سپاسی

تاریخ و محل ولادت: 7/4/1340 شیراز

تاریخ و مکان شهادت: 29/12/1366 حلبچه، عملیات والفجر 10

سمت: معاون عملیات لشکر 19 فجر

شهید «عبدالمجید سپاسی» در سال 1340 در یکی از محلات شیراز در نزدیکی حرم حضرت
شاهچراغ(ع)، در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد. او از جوانان فعالان در جریان
انقلاب اسلامی بود و پس از پیروزی انقلاب، در اوایل سال 1359 به سپاه پاسداران
پیوست.

شهید سپاسی در مدت حضور در جبهه مسوولیت های مختلفی مانند فرماندهی گروهان و
گردان، طراح عملیات و مسوول محورهای عملیاتی مختلف در عملیات ثامن الائمه(ع)،
رمضان، بدر، کربلای 5 و ... را بر عهده گرفت.

این شهید بزرگوار در آخرین مسوولیتش در لشکر به عنوان معاون عملیات لشکر 19
فجر، در شب عملیات والفجر 10 در حلبچه بر روی ارتفاعی به نام «سه تپان» که در کنار
دریاچه بندری خان عراق واقع است در حین حمله به نیروهای عراقی به وسیله ترکش
خمپاره که به کنار گوشش در شقیقه او اصابت کرد و در حالی که ذکر مقدس یا زهرا (س)
بر لب داشت، به فیض شهادت نایل آمد. به خاطر علاقه اش به بازی فوتبال و زبانزد
بودن روحیه اخلاق مداری اش در بازی، تیم فوتبال شیراز به نام این شهید عزیز مزیّن
شد.

خاطره ای از زبان یکی از همرزمان شهید

اصلاً جبهه با تمام وسعتش خانه مجید
بود. سنگرش خانه و جبهه، حیاط خانه او بود و مجید در این هشت سال جنگ کمتر می شد
که پا از حیاط خانه اش بیرون بگذارد. گاه می شد تا 10 ماه جبهه می ماند. اگر هم
زمانی می شد که دل از جبهه بکند تنها و تنها به خاطر دلتنگی برای مادرش بود. گاهی
وقت ها که من به مرخصی می آمدم سری هم به مادر مجید می زدم. می گفت: تو را خدا
مجید را بیاورید ببینم، دلم برایش تنگ شده!

به مجید که می گفتم می آمد شیراز مادر
را می دید و بر می گشت جبهه.

گاه می شد که به اجبار می رفت مرخصی؛
اما دو روز سه روز نشده، بر می گشت منطقه!

گذری بر وصیت نامه شهید

به نام او که همه چیزم از اوست، به نام او که زند گی ام در جهت
رضایت اوست، به نام او که زنده ایم، به نام او که آزادیم و زندگی ام به خاطر اوست،
شدنم در جهت اوست، بودنم از

اوست، یادم از اوست، جانم اوست، مقصودم اوست، مرامم اوست، احساسش
می کنم با قلبم، با ذره ذره وجودم، با تمام سلول هایم؛ اما بیانش نتوانم کرد.

ای همه چیزم، به یادم باش که بی تو هیچ پوچ خواهم بود. خدایا!
آرامش بر ما فرو فرست و به هنگام برخورد با دشمن پایدارمان بدار.